‘Wat zit u hier te doen, meneer?’ Bert voelde hoe iemand aan zijn rechterschouder trok. Hij schrok en keek om. Achter de bank stond een dreigend silhouet, scherp afgetekend in het koude witte licht van twee koplampen, die, dat zou Bert even later merken, van een anonieme politieauto waren. De barse stem bulderde opnieuw: ‘Wat …
Continue reading “knarf van pellecom | het nieuwe normaal 2.0”
In opdracht werken is me altijd al slecht afgegaan. Het is voor mij als naar het toilet gestuurd worden zonder dat ik moet. Is het omdat ik in mijn kinderjaren niet eens mocht ademen en kauwen zoals ik deed of omdat ik eigenzinnig geboren ben? Ik zal het nooit weten. Eén ding staat vast: Ik …
Het kost me aanzienlijk veel tijd om met de aanwijzingen van mijn gastvrouw in de hand het pension te vinden. Goed bedoeld heeft ze me in detail een route uitgelegd. Ik heb het gevoel dat ik half Oostende doorkruis. Met mijn schildersspullen was een taxi een betere optie, maar dit tripje naar Oostende is al …
Oostende 1967 Ik ben zeven jaar. Elk weekend rijden we langs de oude baan naar Oostende. Ma, pa en ik. Als ik sjans heb mag Laura mee. Ik heb haar Laura genoemd naar de zon. Mijn mama, een echte ‘Ostensche’, riep altijd als de zon uit de wolken tevoorschijn kwam ‘Zie,… Laura is daar!’ Vandaar dat …
De late liefhebber Ik ben de enige bezoeker. Lang nadat ik de eerste van een reeks helverlichte ruimtes ben binnengeslenterd, verschijnt nog een late liefhebber ten tonele die gelukkig snel om de dichtstbijzijnde hoek verdwijnt. Een vrouw, zo te horen. Het scherpe tikken van haar naaldhakken sterft uit in de verte van een aanpalende zaal. Ver …
Het is valavond, de schemering staat op het punt om door te breken. Nog even en de laatste zonnestralen verdwijnen achter de hoogbouw op de zeedijk. Ik zet mijn zwembril goed en spring van de zijkant het basin in. Met een zachte plons verdwijn ik in het water en zet alle gedachten, voor even toch, …
‘Je mag me alles vertellen’, zei Elise toen Emma snikte dat ze beter haar gevoel had gevolgd. Hoe dikwijls kwam je zo iemand tegen? ‘Wat is er dan precies gebeurd?’, vroeg Elise terwijl ze opnieuw zei dat Emma haar altijd alles kon vertellen: ‘We zijn toch de beste vrienden?’ Uiteraard waren ze de beste vrienden. …
Het is druilerig weer op zeven september 1899 te Brussel, de kinderkopjes ogen verraderlijk glad in de Belgische straten. Verandering van spijs doet eten zegt men weleens, maar Leon mist de zon nu toch enigszins die de afgelopen weken met veel plezier haar schitterende schijnsels speels in het water van de Oostzee liet weerkaatsen. In …
Er was geen hand voor ogen te zien. Van het blauwe of het gouden uur was er al helemaal geen sprake. Er was enkel die hardnekkige potdichte mist die reeds de hele dag en avond alles omfloerste, wegmoffelde. Maarten keek met een glazige blik star voor zich uit. Tussen de flatgebouwen van het laatste stukje …
Ik zoek de nacht op. Niet om de duisternis te omarmen, noch om te verbergen wat daglicht schuwt. Ik zoek de nacht op. Niet om te sluipen naar vertier dat voor de deugdzame niet hoort, noch om mezelf te verliezen in een roes van verboden spul. Ik zoek de nacht op. Niet om onrust te …
Oostende in verhalen