het nieuwe normaal 2.0
‘Wat zit u hier te doen, meneer?’ Bert voelde hoe iemand aan zijn rechterschouder trok. Hij schrok en keek om. …
‘Wat zit u hier te doen, meneer?’ Bert voelde hoe iemand aan zijn rechterschouder trok. Hij schrok en keek om. …
Er zit een vrouw onder de Nieuwe Gaanderijen, op de kille grond. Ze is omringd door tassen en zakken, het …
De milde weldaad van muziek Misschien begon het wel allemaal aan de Visserskaai. Daar kwam moeder wel eens, toen ze …
Hij heeft veel van de wereld gezien, Robert. Grote reizen gedaan over zee. Dat kan ook niet anders. Voorbestemd voor …
‘Mijn ziekte heeft mijn toekomst niet beperkt, maar scherper gesteld. Ook al leek het even zo, mijn leven is niet …
Een leven in vijf accordeons Als ik het niet kan zeggen, dan pak ik mijn accordeon. Ik heb voor mijn …
In opdracht werken is me altijd al slecht afgegaan. Het is voor mij als naar het toilet gestuurd worden zonder …
Er was eens een schrijver zonder inspiratie en met een deadline. Elf woorden had hij nog maar geschreven en zijn …
Melopee Melopee Melopee. Hoe gaat het ook alweer? Hoe gaat het ook alweer? Ik ben het vergeten. Ik vergeet zoveel …
Het kost me aanzienlijk veel tijd om met de aanwijzingen van mijn gastvrouw in de hand het pension te vinden. …
Oostende 1967 Ik ben zeven jaar. Elk weekend rijden we langs de oude baan naar Oostende. Ma, pa en ik. …
De late liefhebber Ik ben de enige bezoeker. Lang nadat ik de eerste van een reeks helverlichte ruimtes ben binnengeslenterd, …
Het is valavond, de schemering staat op het punt om door te breken. Nog even en de laatste zonnestralen verdwijnen …
‘Je mag me alles vertellen’, zei Elise toen Emma snikte dat ze beter haar gevoel had gevolgd. Hoe dikwijls kwam …
We noemden haar altijd tante Laura, zij was eigenlijk Germaines tante maar ze sprak zo vaak over haar dat we …
Vrijdag. Geen mobieltje, geen internet. Eindelijk verlost van de wereld die over de vloer komt. Het schemert als ik in Oostende …
Toen mijn oom Roger Lancszweert uit Oostende 45 jaar oud was, kocht hij zich een doos met penseeltjes en aquarelverf. …
Het loungy sfeertje van de beachclub maakt me onrustig. De bezoekers komen er voor koffie en een luie zondagmiddag. Ik …
Het is druilerig weer op zeven september 1899 te Brussel, de kinderkopjes ogen verraderlijk glad in de Belgische straten. Verandering …
Er was geen hand voor ogen te zien. Van het blauwe of het gouden uur was er al helemaal geen …
Zal ze de hele dag lief voor me zijn? Zal ze me meenemen op restaurant en mag ik zelf kiezen …
Ik zoek de nacht op. Niet om de duisternis te omarmen, noch om te verbergen wat daglicht schuwt. Ik zoek …
Het lijkt alsof ze naar het water staart, maar wie haar blik kan vangen, zou zien dat die naar binnen …
Nicholas Fraiteur stonk als de hel toen hij in de vroege ochtend over het strand van Oostende wandelde. Uit zijn …
‘s Ochtends staat er een ei midden op tafel. Norma is perplex. Ze heeft nog nooit in haar leven een ei …
Op het uitgestrekte strand aan de oosteroever van Oostende zat een jongen in het zand. Hij staarde naar de golven …
03:17 Ik kan niet slapen. Zuchtend draai ik me om op mijn rechterzijde wetend dat vijf minuten geleden dezelfde beweging …
Net voor de deur met een klik in het slot viel, hoorde Léonie de vertrouwde stem van haar moeder nog …
Gisteren was ik er terug. Op de plaats waar ik zal blijven komen tot ik haar nog één keer zie …
Einde van een mooie dag … Zwart is zijn haar al lang niet meer. Net zo min als dat van …
Het was moeilijk om haar niet op te merken. Ze hoorde niet thuis op de houten bank in het derde klas …
Een perimeter van zeven verdiepingen op de rand van België en uitsluitend hardhorige buren onder mij. Met minder gaat het …
Ik kijk achterom en moet glimlachen. Het droge zand dat in kleine bergketens tegen de dijk aanligt. Er blijven geen …
Ze zat op een terras schijnbaar berustend, kijken naar de zee… groen grijs rustig. Opmerkzame, allesziende ogen, schildersogen, observerend, de …
‘Ik zoek niet, ik vind.’ Wijselijke woorden van de Spaans-Franse kunstschilder Pablo Picasso, ooit in een poëtische bevlogenheid neergeschreven. Het …
Hier zit ze dan. Haar halflang bruin haar blinkt na een verfrissende douche. Ze is gekleed in een nieuwe sportieve …
In een illustere droom vond ik dit kladje. Verfrommeld, aangetast door de tand des tijds en hoogstwaarschijnlijk verguisd. Heel even …
Oostende 1929 Mijn vrouw heeft iets met huizen, ik niet. Ze is zo blij als een mus met onze verhuizing …
Kaki’, zei ik. Daar moest ze een beetje om lachen. Een stiekem gegiechel vanachter het onbewogen wit van haar plaasteren maskertje, …
Het is alsof de vuurtoren weet waar ik aan denk als ik naar haar kijk. Ze raapt schelpen op het …
Ines billen plakten aan het zitje van de trein. Haar maag gromde nog steeds. Straks zou haar moeder haar ongetwijfeld …
Zomer 1909 Vijf uur in de morgen. De eerste warme zonnestralen priemen door de ochtendmist. Een in het zwart geklede jongeman …
Een teiltje met dampende, geurige mosseltjes werd mij voorgezet. In gedachten ontwaar ik de ‘Teil’ van Spilliaert. Had ik die …
Hij schoof zijn leeggegeten bord een weinig van zich af, leunde met een zucht achterover en legde voldaan zijn handen …
Er werd gefluisterd dat Luitenant Deremetz naar de renbaan zou komen. Lode zag hem vorige zomer voor het eerst tijdens …
Uit het westen doemden onheilspellende wolken op. De zee was heftig, de horizon lijnde grijsblauw en een forse westerwind blies …
‘Hé! Jij! Wat kijk je me nou! Met je tandeloze visbek en je starend dwingelandsoog, rossige bespotte Vincent, met die …
In de duinen nabij de vuurtoren van Oostende was het al een hele tijd niet meer pluis. Er gebeurden mysterieuze verdwijningen, …
1979 Juffrouw Demaegdt? Juffrouw Demaegdt Maria?’ Het gegniffel in de wachtkamer van het rijopleidingscentrum is niet eens discreet. Het meisje …
Vandaag is het voor Severien een belangrijke dag. Ze gaat samen met haar opa Daniël Spilliaërt en haar mama Corry …
Augustus 2015 Ik leerde hem per toeval kennen na een lange wandeling, die begon ter hoogte van het Duinenkerkje, op …
Die mistroostige kleuren en dat eeuwige ruisen. Zoutkristallen in neus en haren. Garnaalvissers met meer rimpels in hun gezicht dan …
‘Een klein volkorenbroodje gesneden, alstublieft.’ Het meisje achter de toonbank voert automatisch de opdracht uit, ik draai me om en …
Sinds Karel zijn midlifecrisis doorworstelde was hij het bij zijn wettige echtgenote, Angèle, afgestapt. De sleur en de vretende idee …
‘Eigenlijk zou ik vegetariër willen zijn,’ zei het meisje. ‘Of zelfs veganist, want dat zou nóg beter zijn voor het …
Dat is er: nacht en een sterrenhemel die sprookjesachtig maanmelk binnengiet in een kamer op het eerste verdiep boven een …
Het nummer 13 staat officieel genoteerd als een ongeluksgetal. Zo zijn er gebouwen zonder dertiende verdieping of rekken en schuiven …
Ze woonde aan de kaai, an de koaie, of liever nog aan ’t bassing, zoals dat ze die plek in …
Drijfhout is ook deze tweede editie van start gegaan met een speciale iStoires uitgave. Deze keer werd aan Els Snick gevraagd om …
In 2015 werd Drijfhout voor het eerst georganiseerd. Charlotte Mutsaers gaf toen het startschot met een verhaal dat zich afspeelt in …