Alleen En zie, ik loop eenzaam verloren langs de eeuwige vloedlijn met zilte tranen die mijn voeten golven Mijn verdriet verzwaart de nacht is zo alleen alsook mijn trieste ziel Ik ben ergens ik ben nergens heb zin om te praten maar niet mondig ik voel me zo leeg Soms wil …
Category Archives: Drijfgoud 2021
claude van ryssel
Eenzaamheid In de eenzaamheid van de alhele menigte loopt men steevast verloren. In de verdoken regentranen van het vaal mistig leven verdauwen ze in water in de zilte omarmingen van een eeuwige bruisende zee. Het kabbelde daar grillig weg. Zoals het leven vliedt in de gelaten zuchten onder een laatste horizon. Zo wonderlijk mooi …
zandvrouw | me vintje komt nor uus
frieda laevaerts | een zachte dood
Fernanda stond voor het raam en keek naar buiten. De meeuwen zwiepten als sneeuwvlagen over de duinen. Hoewel in Antwerpen geboren en opgegroeid, wilde Fernanda aan zee wonen. Het oneindige, het eeuwige van eb en vloed fascineerde haar. Op haar oude dag had ze voor Oostende gekozen. Het leek haar het beste van twee …
hugo salens
katelijne lauwers
jasper nollet
carine wybouw | mie no inglies
De telefoon rinkelt en Agnes haast zich om op te nemen. Wie zou het zijn? Misschien Magda of Brigitte? Een lang nummer. Een vreemde onbekende stem wauwelt iets van “miekrosoft” en “probleem”. Geschrokken gooit ze de hoorn neer. Ze had al over die telefoontjes gehoord in het “Komerbijcentrum” waar haar tafelgenoten erover aan het praten …
Oostende in verhalen 