Alleen
En zie,
ik loop eenzaam verloren
langs de eeuwige vloedlijn
met zilte tranen
die mijn voeten golven
Mijn verdriet verzwaart
de nacht is zo alleen
alsook mijn trieste ziel
Ik ben ergens
ik ben nergens
heb zin om te praten
maar niet mondig
ik voel me zo leeg
Soms wil ik iemand voelen
droom ik verlangend
hou ik van iemand
En ben ik al eens bang
dan heb ik iemand nodig
die voor mij even
een deken wil zijn
me warmte kan geven
Maar mijn kleine wensjes
stokken in onzekerheid
smoren mijn verlangens
Dan is er alleen zijn,
maar geen bestaan
mijn hart klopt gevoelig
ik smacht naar liefde
ik wil dan even knuffelen
Ik heb alleen een droom
die ik angstvallig koester
geen hoop op werkelijkheid
buiten is er alleen
het alleen zijn
Blijven enkel nog indrukken
de stappen gaan verder
vervagen als ik achterom kijk
in bewegende verwatering
De kille wind vangt woorden
en veegt ze onverschillig weg
over achtergebleven gedachten
als een vlucht aalscholvers
die duikelzeeën
De winter is nabij
ik voel de kilte al
er brand een kaarsje
met klein verlangen
op een droombedje
van zachte hoop
ik rol me in foetus
ik ben alleen
Alleen is het sterven
Clôôde juli 2006
Oostende in verhalen 