Koorddanser

Zondag 20 april 2014.
We logeerden in appartement Notting Hill.
Hugh Grant niet gezien.
Uit goede bron vernomen dat hij zich in de linnenkamer van Hotel Du Parc verschanst met het kamermeisje.
Julia Roberts werd dan weer gespot als toiletdame.
Op de dijk bevonden we ons voortdurend in het gezelschap van enkele BV’s die daar flaneerden alsof ze niks anders te doen hadden (Arno, Guga Baul, Peter Bulcaen, Herr Seele).
Een op de heks uit het sprookje van (wijlen) koningin Fabiola lijkend vrouwtje scharrelde rond bij het minigolfterrein in het Leopoldpark.
Geneigd geweest steentjes te gooien tegen het venster van de woning van de geweldige dame én schrijfster Charlotte Mutsaers, maar niet gedurfd.

Donderdag 26 juni 2014.
Arno nodigt uit.
Afspraak aan De Grote Post in Oostende.
Samen tomaat crevette eten.
Ons gezelschap installeert zich weerom in appartement Notting Hill.
Hugh Grant papt nog steeds aan met het kamermeisje in Hotel Du Parc en verblijft nu voor langere tijd aldaar in de linnenkamer.
Ondertussen is hij aangeworven als liftboy.
Ik wil hem graag eens opzoeken en ga dan mee met de lift.
De hele dag.
Op en neer.
En weer.

Maandag 7 juli 2014.
Julia Roberts is gepromoveerd en poetst na de toiletten nu ook het zilver.
Ze heeft een verhouding met een gepensioneerde rondreizende messenwerper en stopt pistolets voor hem in de zoom van haar kleed.
Zowel de voorraad zilveren messen als de pistolets zijn niet aan te slepen.
Om Hotel Du Parc te behoeden van het faillissement geeft ze ‘s avonds acte de présence en brengt een performance met levende palingen.
Ter voorbereiding van ons volgende verblijf spotte ik reeds bij C&A een Braziliaanse bikini.
Zes euro en vijftig cent voor wat gekleurde koordjes.
Nu nog een koorddanser vinden.

Zaterdag 23 augustus 2014.
Het is windstil in Notting Hill (de lucht is zwaar van zomer en van muggen moe).
Ik begeef mij naar het terras van Hotel Du Parc, waar een overijverige ober goed-geconserveerde dames voorziet van een knipoog en tintelende glazen.
Ik neem de lift.
In de linnenkamer deelt Hugh de lakens uit.
Het kamermeisje vult de minibar en knijpt een oogje toe.
– De Braziliaanse bikini blijkt een goede investering –
Later liggen wij loom.
En zij aan zij.
De Sanseveria kijkt uit over de zee.
Roodgebakken lijven op het strand.
– Oostende staat in brand –
(Hoe ben ik hier toch aanbeland?)

Woensdag 19 september 2014.
Er is sprake van een zekere afkoeling.
Donderwolken en storm op zee.
Julia Roberts praat nu met de palingen en doet het met de pianist.
De gepensioneerde rondreizende messenwerper smeedt het zilver terwijl het heet is.
Zijn plunjezak sleept over het strand.
Metaaldetectors slaan tilt.
Bij het ochtendgloren scheept hij in als eerste matroos op de Amandine.
In Hotel Du Parc zijn vele messen zoek.
De hele keukenstaf lijdt binnen de kortste tijd aan glutenintolerantie vanwege een overaanbod pistolets.
Het gewicht van de zoom van het kleed van Julia Roberts is zwaar om dragen.
Ik kuis mijn schup af.
En pak mijn valiezen.
In Notting Hill.
Is het windstil.

EINDE

Fotocover © Karl Staepels