Vergeten Orkest

Elk mensenleven is zijn verhaal. Zet het op muziek en het heet libretto. Dicht het noten toe en het kan worden gespeeld. Bied het toeschouwers en het kan worden gehoord. Vergeten Orkest bundelt verhalen van mensen met dementie. Met muziek als alibi om te vertellen, en met eindeloze waardering bij het voorrecht om te aanhoren.

Vergeten orkest

We gingen samenzitten om naar muziek te luisteren. We zochten in oude vinylcollecties. Het geluid van vroeger, van veel veel vroeger. De fifties, sixties, seventies. Met krassen op. En een beetje ruis. Want de beste pick-up was al lang naar het recyclagepark gebracht. Het werd een snel geleverd type, meteen ook een digitaal opnametoestel. Altijd alles multifunctioneel vandaag.
Het gaf niet. Frank Sinatra. The Beatles. Vera Lynn. Nat King Cole. Lucy Loes. Accordeonmedley. Schubert. Bach. Chopin. Tsjaikovski. Zelfs Elly & Rikkert.
In geen tijd ontstond een exclusieve jukebox. Elke plaat geconnecteerd aan iemands leven. En daardoor klonk ze als nooit tevoren.
Het samen luisteren werd het leven zelf: afstemmen en connecteren. Hoe gemakkelijk dat ging. Hoe vanzelfsprekend muziek de opstap leverde om te vertrouwen. Dan kwamen de verhalen. Niet alleen herinnering, maar ook toekomst. Want dementie is moeilijk, maar niet het einde. Het verandert alles, maar niet het verlangen om betekenisvol te zijn. Een stem te kunnen laten horen, een snaar te raken, een toon te ventileren, een belletje te laten rinkelen, de grote trom aan te slaan of een loftrompet te laten schallen.

We zijn spelers in een orkest zonder onderscheid. Met nuance in talent, maar niet in waardigheid. Met een rem op mogelijkheden, maar niet op levenskracht en ambitie. Ook in dit orkest bleek ieder muzikant even belangrijk.

De verhalen zijn toevallige composities, van spelers die te vaak vergeten dreigen te worden, omdat ze vergeten. Toen we eraan begonnen wisten we dat nog niet: hoe uniek die samenklank zou worden. Hoe bevoorrecht de toehoorder. Hoe waardevol de oogst voor de collectie – niet die van gisteren, maar vooral die van morgen. Een orkest om niet te vergeten.