Eenzame ogen
Soms zit er eenzaamheid
in jouw gouden ogen,
hoor ik jouw verlangende zucht
naar een beschermende knuffel
Voel ik hoe je mijn fluisterwoordjes
zacht omarmd in een snik
van verlossing, en herkenning
Het raakt mijn hartje
Dan wil ik je aanraken
en je even verwennen
Want ik weet het in mijn ziel
dat je op die momenten
even een hand nodig hebt
Soms zit er eenzaamheid
in jouw gouden ogen
Voel ik je terugtrekken in jezelf
Verbergend je weke trieste ogen
En dan doe ik mijn bestjes,
jou liefelijk te troosten
Je even droomkussend
in mijn armen ter slape leggen
Tot de morgen een frisse dag brengt
Van alle tranen weerhouden
Je glimlach is dan het zonnetje,
jou gezichtje, een hemel
Dan worden mijn ogen eenzaam
Clôôde Februari 2008
Oostende in verhalen 