Mijn handen blauw
van de hondsdolle kou vertrouw ik jou mijn leven toe
mijn blik
mijn dierbaar bierblik
Een klik
en een ontlading
ja, wij zijn dikke vrienden
deze morgen vroeg
nog niet koud genoeg
Sssst, laten we samenzweren
jij en ik, sssst
niemand vertellen van onze miserie
blauw zijn mijn handen
koud ben jij in mijn handen
En toch geef je me leven
je bruist, wij kennen elkaar
maar al te goed
deze nacht overleefd
de volgende te belevenbeven
Beven, beven van de angst,
de kou deert mij niet meer,
blauw, mijn handen zijn blauw
voelen doe ik ze niet
gauw een vergeetslok
Vergeten ben ik al lang
enkel jij kent mij nog
en ik ken jou
maar al te goed
mijn leven vertrouw ik jou
Herinner je nog
o mijn blauwe handen
deze bijtende kou
laat geen gevoel
die rode blokken
Die kubussen
schots en scheef
net zo lelijk
als ik stomme teef
maar die rode gloed
Die rode gloed
van mijn bloed
gestold in deze kou
pssst mijn lief bier
kom even hier
Niet vertellen, luister,
daar komt de volgende nacht
ZWART
wees me barmhartig
sla me blauw
Blauw en doof mijn kaars
ik zal je dankbaar zijn
voor het vertrouwen
dat ik weet
barmhartig is de dood
Oostende in verhalen 