marleen obijn

In deze coronapandemie is eenzaamheid nabij. Nu al een jaar houdt dit coronavirus ons in zijn macht; in het begin knaagt de  eenzaamheid aan je. Samen met je man vorm je een bubbel. Geen contacten met je kinderen en kleinkinderen; maar contacten via fb of via Messenger. De echte  contacten langs je kinderen mag niet. De eenzaamheid wordt meer en je raakt nog eenzamer. Vertrouwen heb je niet meer; eerder wantrouwen.

Je wilt vooruit en sleept je vooruit. Het is vallen en opstaan. Niet aan cultuur kunnen deelnemen en je nog eenzamer voelen. Geen koffie kunnen nuttigen op een terras. Gesloten cafés en restaurants; geen doel meer hebben.