Eenzame ogen

 

Soms zit er eenzaamheid

in jouw gouden ogen,

hoor ik jouw verlangende zucht

naar een beschermende knuffel

Voel ik hoe je mijn fluisterwoordjes

zacht omarmd in een snik

van verlossing, en herkenning

Het raakt mijn hartje

Dan wil ik je aanraken

en je even verwennen

Want ik weet het in mijn ziel

dat je op die momenten

even een hand nodig hebt

 

Soms zit er eenzaamheid

in jouw gouden ogen

Voel ik je terugtrekken in jezelf

Verbergend je weke trieste ogen

En dan doe ik mijn bestjes,

jou liefelijk te troosten

Je even droomkussend

in mijn armen ter slape leggen

Tot de morgen een frisse dag brengt

Van alle tranen weerhouden

Je glimlach is dan het zonnetje,

jou gezichtje, een hemel

Dan worden mijn ogen eenzaam

 

 

Clôôde Februari 2008

Eenzaam hartje

 

Het verlangen bleef

De smaak van liefde bleef

Ik schreef haar naam in tranen

Weerspiegelend haar gelaat in iedere druppel

Haar ogen die lief keken

haar betoverende glimlach

Lachte me zalig toe

Het maakt mijn kleine hart

Minder eenzaam

 

 

Clôôde 28 augustus 2007

Alleen

 

En zie,

ik loop eenzaam verloren

langs de eeuwige vloedlijn

met zilte tranen

die mijn voeten golven

 

Mijn verdriet verzwaart

de nacht is zo alleen

alsook mijn trieste ziel

 

Ik ben ergens

ik ben nergens

heb zin om te praten

maar niet mondig

ik voel me zo leeg

 

Soms wil ik iemand voelen

droom ik verlangend

hou ik van iemand

 

En ben ik al eens bang

dan heb ik iemand nodig

die voor mij even

een deken wil zijn

me warmte kan geven

 

Maar mijn kleine wensjes

stokken in onzekerheid

smoren mijn verlangens

 

Dan is er alleen zijn,

maar geen bestaan

mijn hart klopt gevoelig

ik smacht naar liefde

ik wil dan even knuffelen

 

Ik heb alleen een droom

die ik angstvallig koester

geen hoop op werkelijkheid

buiten is er alleen

het alleen zijn

 

Blijven enkel nog indrukken

de stappen gaan verder

vervagen als ik achterom kijk

in bewegende verwatering

 

De kille wind vangt woorden

en veegt ze onverschillig weg

over achtergebleven gedachten

als een vlucht aalscholvers

die duikelzeeën

 

De winter is nabij

ik voel de kilte al

er brand een kaarsje

met klein verlangen

op een droombedje

van zachte hoop

 

ik rol me in foetus

ik ben alleen

Alleen is het sterven

 

 

Clôôde juli 2006

Eenzaamheid

 

In de eenzaamheid

van de alhele menigte

loopt men steevast verloren.

In de verdoken regentranen

van het vaal mistig leven

verdauwen ze in water

in de zilte omarmingen

van een eeuwige bruisende zee.

Het kabbelde daar grillig weg.

Zoals het leven vliedt

in de gelaten zuchten

onder een laatste horizon.

Zo wonderlijk mooi gebronsd.

Het hartje weent zacht

in die eenzaamheid.

Verloren in zijn tijd.

Geluidloos als verlangen.

Als het verscheiden van de psyché.

Moede onder een kwijnende maan

in een kolenzwarte nacht.

Verstrooid het zich over aarde.

Begin van een nieuw leven.

 

Nulli secundus.

 

 

Clôôde 2020 januari 17

 

 

Nulli secundus (Lat.): ongeëvenaard